Einde nadert...

Mayfield Bay... Heaven on earth

Bedankt allemaal voor jullie leuke reacties op mijn 2e blog. Volgens sommigen moet ik van reizen maar mijn beroep gaan maken ;-) Ik heb gelukkig nog steeds geen slang gezien. Maar ik hoorde afgelopen week weer 2 leuke verhalen; Mike (waar we dit weekend weer naar toe gaan om de auto achter te laten) heeft afgelopen jaar al 2 x een slang in zijn badkuip gevonden... En een ander verhaal is van een gezin dat naast ons stond vorige week. De vader liet het meisje een slang zien die net wegglipte op de campsite. De slang was toch ongeveer 1,5 meter. Oh papa, dat is dan vast de baby slang die we zien. Ik zag net haar moeder...... Oh God! Wat een land!
Na onze Occupy beweging zijn we verder richting het Noordoosten gereden. Little Musselroe Bay deed ons erg denken aan het Franse Quiberon; kampeerplek aan een enorme lagune met een groot verschil tussen eb en vloed. Vanaf daar naar Mount William National Park op Stumpys campsite gestaan. Daar zijn we vorig jaar ook geweest en nu zaten we op een nog mooiere plek direct aan het strand. We hebben weer een nieuwe hobby erbij, namelijk lijnvissen. In Gladstone hadden we aas gekocht; heerlijke inktvis..... als je de foto’s ziet dan snap je waarom we dat niet meer in onze koelbox bewaren waar we ook ons eten en bier in hebben. De laatste keer dat ik zo’n koelbox open trok waar vis en aas in had gezeten was 4 jaar geleden in West Australie toen we met Paul gingen vissen. Toen we eenmaal 10 kilometer op zee zaten trok hij voor het eerst sinds een week die koelbox open... Ik hing gelijk over boord en ben daar de rest van de dag blijven hangen. Maar tussen de “ overboord-hang-buien” door ving ik wel de grootste vis! Haaaa! Big red snapper! Nu in Stumpys gingen we minstens voor de flathead of travella...... Er waren meer vissers vanaf de kant aan het vissen. En ook al zag dat er natuurlijk een stuk professioneler uit dan ons, wij gingen vol goede moed aan de slag. Na een paar uur waren we na een stevige regenbui even helemaal alleen op het strand en terwijl Erik de squid aan de haak deed, doken er ineens 3 dolfijnen op 10 meter van het strand uit de zee. Ik schrok me helemaal kapot, ineens waren ze er! Een hele schol vissen zat er midden in en de dolfijnen waren echt aan het jagen. Soms sprongen ze sierlijk het water uit en dan gingen ze weer razendsnel achter de vissen aan. Een hoop gespartel direct voor onze neus. Wat een pret! Vervolgens bleven de pelikanen nog direct voor ons in de zee rond dobberen. Helaas niets gevangen, maybe we are “muckin’ around” a bit.... Dit betekent dat we het eigenlijk net niet op orde hebben. Maar voor “ overseas people” doen we het echt lang niet slecht vinden wij. Een hoop Aussies vinden dat we met de auto, tent, surf boards etc. een mooie “set up” hebben zoals ze dat hier zeggen, dus dat beschouwen we maar als een groot compliment :-)
Na Stumpys richting St. Helens gereden, alles in het internet café weer bijgewerkt en een gratis warme douche bij de haven gepakt. Dit jaar zijn we pas op het idee gekomen om een grote 20 liter watertank te kopen en die steeds te vullen. Vorige jaren kochten we steeds 10 of 15 liter jerrycans water in de supermarkt, maar daar zijn we maar eens mee gestopt. In vrijwel elk dorp heb je (naast hele goede en schone openbare toiletten) een waterkraan. Als het niet drinkbaar is staat het er wel bij. Ons dagritme op een reisdag ziet er vaak als volgt uit; na ontbijt (bijna dagelijkse bacon and eggs voor Erik en gezonde muesli, fruit en yoghurt voor mij) en koffie (oh we missen onze Nespresso wel, want hier drinken we alleen Nescafé) is het eerst de hele boel inpakken. De achterbak eerst helemaal leeg, dan het matras erop en dan alles weer op het matras gooien. We zijn er redelijk snel in geworden en we hebben zo onze taken ;-) Erik kan sommige dingen beter alleen doen en ik laat dat heel makkelijk toe... Soms zijn we met 20 minuten helemaal klaar voor vertrek. De grote 6-persoons tent die we vorig jaar hebben gekocht zetten we altijd op en dat geeft veel extra ruimte. Dan is het onderweg onze afval lozen, water vullen, boodschappen doen (dat is erg duur hier...ik had nooit gedacht dat ik de Albert Heijn of de Deen zou gaan missen) ijs kopen voor de koelboxen en langs de Thirsty Camel voor bier en wijn. Dan hout sprokkelen voor ons kampvuur. Het hout gooien we bovenop het rek op de auto en dan gaan we weer op naar de volgende spot. Onze solar shower is nog steeds geweldig. Na een dagje zonnestralen kunnen we heerlijk warm douchen en het zoute water afspoelen. Dat de douche ondertussen van ductape aan elkaar hangt zie je bijna niet.... Na al die keren kamperen in de bush zijn we er wel achter dat keukenpapier, tyreps, ductape en hand sanitizer ongeveer een eerste levensbehoefte zijn. En we worden ons weer bewust van het waterverbruik; we verbruiken ongeveer 6 liter water per dag met z’n 2en. Dat is nog eens “ waterwise”!
Uiteraard wilden we HET skigebied van Tasmanie dit keer niet missen, dus zijn we naar Ben Lomond National Park geweest. Via een enorme gravel road en 6 echte haarspeldbochten kwamen we in het dorp op 1500 meter hoogte. Afhankelijk van de sneeuw is het hier 6 weken of 3 maanden open in de winter. Nu was het vrijwel verlaten, op een enkele kangaroo (!) na. Vanaf de campsite hebben we een dagtochtje naar boven gelopen en dat was een mooie wandeltocht. Allemaal boven de boomgrens, maar wel op een zwaar terrein met veel losse stenen. De Tasmanian Alpine Club bestaat zelfs! Het uitzicht was prachtig, de skiliften authentiek en de Meindl bergschoenen een verschrikking. Ik weet nu zeker dat ik ze hier achter laat... Ze worden alleen nog gebruikt voor de bush en 4WD rijden. The Overland Track in Cradle Mountain ga ik er zeker niet mee lopen! De compeed die ik van te voren al had aangebracht op 2 plekken heeft er duidelijk toe geleid dat er een 3e pijnprikkel ontstond. Dus toen we eenmaal weer bij het kamp waren heb ik lekker met mijn voetjes in de beek gezeten. Maar als je daar dan doodstil tussen de varens, omgevallen bomen en gumtrees bij de beek zit, dan zit je daar toch ook niet heel relaxed. Wie weet wat er allemaal op 2 meter afstand naast je zit, ligt of hangt. Kortom, na 5 minuten sta je op en ga je toch maar weer naar je veilige kamp voor een wijntje :-)Erik heeft op alle campsites leuke gesprekken met de kraaien en de Laughing Kookaboora heeft het leukste geluid dat we ooit gehoord hebben van een vogel. In een dronken bui kunnen we hem al bijna na doen...
We keken erg uit om weer terug te gaan naar Bicheno. Daar hebben we toen heerlijk gesurft. Nu was er enorm veel wind en hele hoge golven. Beetje te hoge golven voor ons Dutchies... Die hebben we maar even overgeslagen. En aangezien die white sharks ook nog steeds aan de oostkust van Tassie zwemmen, zijn we maar even helemaal gestopt met surfen. Daarom zijn we maar in 1 x doorgereden naar Mayfield Bay, veruit 1 van onze favo spots hier. De foto die wij buiten bij de keuken hebben hangen is hier vorig jaar gemaakt en nu hadden we echt 5 sterren Hilton view! We stonden helemaal vooraan, met geweldig uitzicht over de baai, Schouten Island en Freycinet NP. Veel mensen willen hier juist uit de wind staan, maar dan heb je dennenbomen uitzicht. Dan maar een beetje wind om onze oren. Hier hebben we een week gestaan en helemaal tot rust gekomen, haha. Het voelde als een vakantie in een vakantie. Hier hebben we vanaf het SUP board proberen te vissen, maar niets gevangen.
Erik steelt ook hier weer de show met kitesurfen. De hele camping loopt uit als hij het water op gaat. Iedereen maakt foto’s, komen naar mij toe om te vragen hoe die sport heet en uiteraard om te vragen hoe die coole vent heet die op dat board staat. Een hoop mensen kennen het kiten hier niet of hebben het ooit 1 x gezien. Ik heb een kids yoga les gegeven en dat vonden ze ook helemaal geweldig. Kortom, we waren helemaal hot bij de kids en iedereen vroeg waarom we weggingen. “ you are such nice people, why do you have to leave’??? Op Mayfield hebben we ook onze outdoor kitchen voor het eerst gebruikt. Erik zijn verjaardagscadeau blijft dan weliswaar in Aussie achter, maar hij is echt super. Het is een ijzeren rek dat we over het vuur plaatsen waar we heerlijk op kunnen koken. Vlees en vis smaakt zoveel lekkerder van het zelf gestookte vuur :-) We hebben hier heel veel leuke mensen ontmoet en het was echt een super week!
Nu staan we op aanraden van een paar locals op Lime Bay op Tasman Peninsula, iets ten noord westen van Port Arthur. Als je de ene kant op kijkt is het net alsof je op het Kootwijkerzand staat, maar als je de andere kant op kijkt weet je weer dat je in Tasmanie bent :) Een heel groot stuk ondiep water, dus heerlijk warm! Ik loop weer lekker in mijn bikini rond te dartelen en we doen het ook hier vooral heel rustig aan. Beetje wandelen, zwemmen, lezen, puzzelen en zorgen dat de koelboxen gevuld blijven. Niet met zelf gevangen vis, maar met echte druivensap, pannenkoekjes, boags draught (iets met hop), fruit en verse groenten. Morgen is het Australia Day dan blijven we ook nog hier. Dat is vergelijkbaar met Koninginnedag in NL. De campsite wordt langzaam aan drukker, de vlaggen gaan overal uit (wij rijden altijd al met een Aussie vlaggetje :-)) iedereen loopt met bier en overal gaat de muziek aan. Kortom, het wordt gezellig!
Vrijdag naar Hobart en dan zaterdag richting Franklin om de auto bij Mike en Ellen achter te laten. Maandagmiddag vliegen we naar Perth en dinsdag is het dan weer back to reality.. Dan gaan we keihard aan de slag met de business, segways, events, nieuwe website, waterbus, netwerken en noem het maar op. Hard werken, maar vooral slimmer werken en heel hard sparen om over hopelijk 2 of 3 jaar weer Down Under te gaan. Dan gaan we de oostkust doen van het vaste land, dat plan staat in ieder geval al vast. De aangekomen kilo’s gaan eraf en de spaarpot wordt weer gevuld.
Dinsdagmiddag zijn we weer terug in het land en we hopen jullie allemaal snel te zien en/of te spreken!
We genieten nog even van onze laatste dagen!
Veel groeten van Erik and his Misses