Streaky to Bremer Bay
Door: Ils
Blijf op de hoogte en volg Ilse
19 Januari 2014 | Australië, Bremer Bay
G’day mates,
Life is seriously good in Oz!
Na een nieuwe dynamo hebben we weer een goed en veilig gevoel bij de auto. Ondanks de kapotte "alternator’ hebben we prachtige zandduinen gereden bij Ceduna. Na een paar mooie klimmetjes zaten we al snel vast met de auto en was het graven, platen leggen, duwen en gas geven (gang is alles ;-) en weer platen leggen om er weer goed uit te komen. De foto’s spreken voor zich. Nee, het is niet in scene gezet ;)
Ons camp was een wereldplek voor de jongens om te kiten. Kite oplaten bij het camp en 50 meter naar het strand lopen.
Vanaf Ceduna was het even verstand op nul om de Nullabor Plain over te steken. Ongeveer 2000 kilometer met voornamelijk woestijn. ruimte, ruimte, ruimte, leegte, leegte, leegte en de ene kansloze roadhouse (sh..hole) na de andere. Met de grens van South Australia en West Australie zijn we de Madurah Track ingereden. Circa 80 km off road, parallel aan de Nullabor. Een prachtige off road track vol met skippies en emu’s. Midden in de track overnacht en dan neem je vanzelf het ritme van de natuur aan. Vroeg naar bed, circa 9 uur. En om 6 uur ben je klaarwakker. De track zelf was erg droog, dus het was goed te rijden. maar dat zijn de momenten waarop je scherp moet blijven, en dat bleek ook wel. Wat gerommel bij het linkervoorwiel opgelost met duct tape en tyreps. Daarna de antenne verloren, maar die bleek in de motorkap te zijn gevallen. 10 minuten later een lekke band….. De eerste in 6 jaar, dus dat valt nog mee. De jongens gingen snel en handig te werk, ik heb het verkeer tegen gehouden……. ;-) We hebben 2 reserve banden, en dat geeft een veilig gevoel als je al die rare tracks neemt die wij rijden.
Vervolgens zo snel mogelijk naar Cape le Grand gereden, een absolute top plek in WA. De foto’s die bij ons in de tuin hangen zijn hier gemaakt. Esperance is vlakbij Cape le Grand en is 4x4 mekka dus Erik voelt zich hier helemaal thuis. Hij zou hier zo kunnen wonen. Vanaf Esperance rijd je 22 km over het strand naar Cape le Grand National Park. Magisch witte stranden, helder blauw water dat je de golven niet aan ziet komen en minimaal 30 graden. Kortom, een hele vervelende plek. Na 1 nachtje op de campsite in het national park hebben we in een andere baai een prachtige plek gevonden. In een duinpannetje het kamp opgebouwd en hier hebben we 6 dagen gestaan. Voor de boodschappen moet je even 1,5 uur rijden maar dat hebben we er graag voor over. En elke avond kampvuur! En dat is heel wat waard ;-)
De dagen in onze private Lucky Bay werden doorgebracht met downwinders maken voor het kiten, vissen, beetje yoga, zwemmen, 4x4 rijden (bit of rock crawling), over het strand rijden, golfsurfen, paar biertjes drinken (just a few), hout sprokkelen, nieuwe tracks ontdekken met de cruiser 80, beetje zwaaien naar passerende auto’s, dolfijnen spotten en dat ongeveer 6 dagen achter elkaar. Als we in Esperance gaan opstocken genieten we van thick shakers (na 6 jaar zijn we er eindelijk achter dat je thick shakers moet bestellen in plaats van milk shakes), verse muffins, brownies, public toilets (ja je leest het goed), goede koffie en nieuw ijs voor de koelboxen. Het mooie is dat we ons bijna niet op vakantie voelen als we hier al die dagen doorbrengen, maar dat het meer als een „ way of life” voelt.
In Esperance is het moeilijk om geen geld uit te geven dus het vakantiehuis is ondertussen uitgebreid met een nieuwe esky. We hoeven tegenwoordig nog maar 1 keer in de 14 dagen ijs te kopen als we de verkoper moeten geloven. Het merk van de koelbox „Yeti” geeft in ieder geval hoop. De oploskoffie waren we ook een beetje zat dus we zijn de trotse eigenaren van een echte Italiaanse Espresso coffee maker. Een tyre repair kit voor als we weer een lekke band hebben is toch ook geen overbodige luxe moet ik eerlijk bekennen. Dit is een noodoplossing maar scheelt het verwisselen van een wiel midden in een onmogelijke track waar je soms niet eens een auto kunt passeren en alert moet zijn op wildlife.
Na 2,5 week bush camping met heel veel wind en heel heel heel veel zand hebben we donderdagavond weer in de bewoonde wereld doorgebracht op een normale camping. Voor 1 nacht is dit een prima onderkomen. We genieten van warme douches, haren wassen, water uit de kraan, wasmachines, stroom om alles weer op te laden en het valt op als de ander weer fris ruikt. Maar het mooie van de bush camping is toch wel dat je in bed ligt bij een kampvuur, de maan, de melkweg en de sterren door de tent ziet schijnen, bij het opstaan gelijk je zonnebril op moet zetten vanwege de ontzettend witte stranden, je douche bestaat uit een duik in het zoute frisse zeewater, je aan het einde van de dag datzelfde zoute water weer kunt afspoelen met warm water uit de solar shower, je haren steeds beter gaan zitten (bijna rasta!) en dit heel veel dure smeersels van de kapper scheelt, je leeft met het ritme van de natuur en niet wakker wordt om half 6 van krijsende kinderen op de camping.
Vrijdagochtend hebben we Rein uitgezwaaid en met een zo goed als nieuwe, heringerichte en schone auto verder richting West gereden. Ondertussen zitten we in Bremer Bay en hebben we alweer 2 prachtige baaien gehad waar we overnachten. Het voordeel van die 4x4 is dat die ons op zulke mooie plekken brengt (ok, we rijden ook overal in) maar dan heb je ook wel wat. We krijgen ook steeds meer ervaring om hier te rijden en dat werpt zijn vruchten af. Vannacht hebben we op Foster Beach gestaan, een mooie aflandige baai voor het golfsurfen en suppen. Wel behoorlijke hoge bakken en niemand in het water, dus dat gaf niet een heel veilig gevoel. Al snel besloten om niet het water in te gaan en dat was een goede keus. Na wat gesprekken met locals op het strand bleek dit het meest bekende strand van Australie te zijn om op sharks te vissen. Ze liggen in het water te poedelen bij de 2e zandbank en dat is ongeveer 50 meter van het strand….. Vissers uit heel Aus komen hierheen en vismagazines schrijven over de vele haaien die hier in deze baai zwemmen. Goede keus geweest dus om niet te gaan surfen en hier en te vertrouwen op je eerste gevoel.
We hebben nog nooit zo weinig mensen ontmoet in onze vakantie, maar dat is ook niet zo gek en voorlopig vinden we het wel prima. Na 3 weken merkte ik dat het hoofd eindelijk wat rust en ruimte krijgt. Ik droom de raarste dromen en dat is denk ik nog steeds een goed teken. Ik heb nog 4 weken te gaan, Erik nog 7 weken. Het is heerlijk en we genieten intens van deze waanzinnige trip.
Deze blog heeft nog de meest prachtige foto’s van Rein, dus geniet er nog maar van! Hierna zullen de foto’s een tikkie minder worden denk ik!
Cheers, have a good one en liefs van ons voor jullie allemaal!
Erik en Ilse
Life is seriously good in Oz!
Na een nieuwe dynamo hebben we weer een goed en veilig gevoel bij de auto. Ondanks de kapotte "alternator’ hebben we prachtige zandduinen gereden bij Ceduna. Na een paar mooie klimmetjes zaten we al snel vast met de auto en was het graven, platen leggen, duwen en gas geven (gang is alles ;-) en weer platen leggen om er weer goed uit te komen. De foto’s spreken voor zich. Nee, het is niet in scene gezet ;)
Ons camp was een wereldplek voor de jongens om te kiten. Kite oplaten bij het camp en 50 meter naar het strand lopen.
Vanaf Ceduna was het even verstand op nul om de Nullabor Plain over te steken. Ongeveer 2000 kilometer met voornamelijk woestijn. ruimte, ruimte, ruimte, leegte, leegte, leegte en de ene kansloze roadhouse (sh..hole) na de andere. Met de grens van South Australia en West Australie zijn we de Madurah Track ingereden. Circa 80 km off road, parallel aan de Nullabor. Een prachtige off road track vol met skippies en emu’s. Midden in de track overnacht en dan neem je vanzelf het ritme van de natuur aan. Vroeg naar bed, circa 9 uur. En om 6 uur ben je klaarwakker. De track zelf was erg droog, dus het was goed te rijden. maar dat zijn de momenten waarop je scherp moet blijven, en dat bleek ook wel. Wat gerommel bij het linkervoorwiel opgelost met duct tape en tyreps. Daarna de antenne verloren, maar die bleek in de motorkap te zijn gevallen. 10 minuten later een lekke band….. De eerste in 6 jaar, dus dat valt nog mee. De jongens gingen snel en handig te werk, ik heb het verkeer tegen gehouden……. ;-) We hebben 2 reserve banden, en dat geeft een veilig gevoel als je al die rare tracks neemt die wij rijden.
Vervolgens zo snel mogelijk naar Cape le Grand gereden, een absolute top plek in WA. De foto’s die bij ons in de tuin hangen zijn hier gemaakt. Esperance is vlakbij Cape le Grand en is 4x4 mekka dus Erik voelt zich hier helemaal thuis. Hij zou hier zo kunnen wonen. Vanaf Esperance rijd je 22 km over het strand naar Cape le Grand National Park. Magisch witte stranden, helder blauw water dat je de golven niet aan ziet komen en minimaal 30 graden. Kortom, een hele vervelende plek. Na 1 nachtje op de campsite in het national park hebben we in een andere baai een prachtige plek gevonden. In een duinpannetje het kamp opgebouwd en hier hebben we 6 dagen gestaan. Voor de boodschappen moet je even 1,5 uur rijden maar dat hebben we er graag voor over. En elke avond kampvuur! En dat is heel wat waard ;-)
De dagen in onze private Lucky Bay werden doorgebracht met downwinders maken voor het kiten, vissen, beetje yoga, zwemmen, 4x4 rijden (bit of rock crawling), over het strand rijden, golfsurfen, paar biertjes drinken (just a few), hout sprokkelen, nieuwe tracks ontdekken met de cruiser 80, beetje zwaaien naar passerende auto’s, dolfijnen spotten en dat ongeveer 6 dagen achter elkaar. Als we in Esperance gaan opstocken genieten we van thick shakers (na 6 jaar zijn we er eindelijk achter dat je thick shakers moet bestellen in plaats van milk shakes), verse muffins, brownies, public toilets (ja je leest het goed), goede koffie en nieuw ijs voor de koelboxen. Het mooie is dat we ons bijna niet op vakantie voelen als we hier al die dagen doorbrengen, maar dat het meer als een „ way of life” voelt.
In Esperance is het moeilijk om geen geld uit te geven dus het vakantiehuis is ondertussen uitgebreid met een nieuwe esky. We hoeven tegenwoordig nog maar 1 keer in de 14 dagen ijs te kopen als we de verkoper moeten geloven. Het merk van de koelbox „Yeti” geeft in ieder geval hoop. De oploskoffie waren we ook een beetje zat dus we zijn de trotse eigenaren van een echte Italiaanse Espresso coffee maker. Een tyre repair kit voor als we weer een lekke band hebben is toch ook geen overbodige luxe moet ik eerlijk bekennen. Dit is een noodoplossing maar scheelt het verwisselen van een wiel midden in een onmogelijke track waar je soms niet eens een auto kunt passeren en alert moet zijn op wildlife.
Na 2,5 week bush camping met heel veel wind en heel heel heel veel zand hebben we donderdagavond weer in de bewoonde wereld doorgebracht op een normale camping. Voor 1 nacht is dit een prima onderkomen. We genieten van warme douches, haren wassen, water uit de kraan, wasmachines, stroom om alles weer op te laden en het valt op als de ander weer fris ruikt. Maar het mooie van de bush camping is toch wel dat je in bed ligt bij een kampvuur, de maan, de melkweg en de sterren door de tent ziet schijnen, bij het opstaan gelijk je zonnebril op moet zetten vanwege de ontzettend witte stranden, je douche bestaat uit een duik in het zoute frisse zeewater, je aan het einde van de dag datzelfde zoute water weer kunt afspoelen met warm water uit de solar shower, je haren steeds beter gaan zitten (bijna rasta!) en dit heel veel dure smeersels van de kapper scheelt, je leeft met het ritme van de natuur en niet wakker wordt om half 6 van krijsende kinderen op de camping.
Vrijdagochtend hebben we Rein uitgezwaaid en met een zo goed als nieuwe, heringerichte en schone auto verder richting West gereden. Ondertussen zitten we in Bremer Bay en hebben we alweer 2 prachtige baaien gehad waar we overnachten. Het voordeel van die 4x4 is dat die ons op zulke mooie plekken brengt (ok, we rijden ook overal in) maar dan heb je ook wel wat. We krijgen ook steeds meer ervaring om hier te rijden en dat werpt zijn vruchten af. Vannacht hebben we op Foster Beach gestaan, een mooie aflandige baai voor het golfsurfen en suppen. Wel behoorlijke hoge bakken en niemand in het water, dus dat gaf niet een heel veilig gevoel. Al snel besloten om niet het water in te gaan en dat was een goede keus. Na wat gesprekken met locals op het strand bleek dit het meest bekende strand van Australie te zijn om op sharks te vissen. Ze liggen in het water te poedelen bij de 2e zandbank en dat is ongeveer 50 meter van het strand….. Vissers uit heel Aus komen hierheen en vismagazines schrijven over de vele haaien die hier in deze baai zwemmen. Goede keus geweest dus om niet te gaan surfen en hier en te vertrouwen op je eerste gevoel.
We hebben nog nooit zo weinig mensen ontmoet in onze vakantie, maar dat is ook niet zo gek en voorlopig vinden we het wel prima. Na 3 weken merkte ik dat het hoofd eindelijk wat rust en ruimte krijgt. Ik droom de raarste dromen en dat is denk ik nog steeds een goed teken. Ik heb nog 4 weken te gaan, Erik nog 7 weken. Het is heerlijk en we genieten intens van deze waanzinnige trip.
Deze blog heeft nog de meest prachtige foto’s van Rein, dus geniet er nog maar van! Hierna zullen de foto’s een tikkie minder worden denk ik!
Cheers, have a good one en liefs van ons voor jullie allemaal!
Erik en Ilse
-
19 Januari 2014 - 13:11
Irma:
Lieve zus en erik wat een mooi verhaal en jaloersmakende ervaringen! Mis jullie en hou van jullie, kom wel terug hoor xx
-
19 Januari 2014 - 17:44
Inge:
Zusje, zwager, wat een supertrip maken jullie toch! En gelukkig vertrouwen jullie op je gevoel :-)
Nog vier weken: heerlijk! Erik nog zeven: ongelofelijk! enjoy! En Rein: dank je wel voor die prachtige plaatjes! xxx inge -
19 Januari 2014 - 18:32
Desiree:
Lieve Erike en Ilse,
weer genoten van jullie verslag, heerlijk om zo "dichtbij" te zijn. Blijf genieten en blijf op elkaar passen, dikke kus Dees -
19 Januari 2014 - 21:13
Jaap:
Wat een mooie dag weer.....Feyenoord wint met fantastisch voetbal uit bij Utrecht. Schippie en Iels verblijden ons met opnieuw mooie verhalen!
Dank je wel en LOL uit de Heij!
Viv, Maaike , Sven en Jaap -
20 Januari 2014 - 11:43
Meriam Mulders:
Hi Ilse en Erik, Het is alsof ik een spannend boek aan het lezen ben.......en ondertussen helemaal mee ga in de flow........ wat een onwijze ervaring om zo een te zijn met de natuur en met elkaar, no distractions.......dat is het ultieme opladen. Ik focus op de white mountains begin en medio maart met heel veel afleiding, en toch in de flow.......
Blijf genieten van alles wat je ziet en voelt en stay safe and healthy. Ik neem nog een vitamine pil...
Fette hug en dikke zoen, Meriam -
20 Januari 2014 - 14:44
Mark:
Vette verhalen en nog vettere foto's! Durf ze amper door te sturen naar Andre aka onze Kiwi, straks ben ik 'm weer kwijt :-)
Ciao,
Mark
-
20 Januari 2014 - 21:00
Marjo:
Wat een avonturen, bijzondere gebeurtenissen en foto's! WAANZINNIG!!
Geniet!!
Was ik maar mee gegaan in de koffer....;-)
xie Marjo -
27 Januari 2014 - 22:09
Vincent (van Hester):
Ha Ilse en Erik heb net met afgunst je verslag gelezen en de prachtige foto's bekeken. Echt heel mooi. Jaloersmakend. Geniet ze. vincent
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
